Kitabın Adı: Bitanem
Yazarı: Candan Özer
Arka kapak:
Adım Leyla. Bu benim romanım. İstanbullu diplomat bir çiftin,
arkadaşsız, kurallarla biçimlendirilmiş, aynı yerde yaşıyor olmasına
rağmen annesinin yüzüne hasret, babasını sadece resmi bayramlarda
görebilen, babaannesiyle Ankara'da büyümüş bir kızıyım. Amacım; kendimi,
eksikliklerim ve yanlışlıklarımla çırılçıplak soymaktı. Bu bir anlamda
çirkinliklerimin, acılarımın, özlemlerimin, pişmanlık duyup utandığım,
hatta neden yaptığımı bile anlayamadığım davranışlarımın bir dışa
taşması, itirafı. Belki de ölmeden önce sırtımdaki yükleri atmanın bir
yolu...
Adım Yücel. Bu romanı Bitanem yazmış. Gerçekten de o
benim bitanemdi; onu ilk kez gördüğüm günden, gözlerimi bu dünyaya
yumuncaya kadar. Ben yaşamaya onun gözlerinde başladım ve hayata veda
etmeden gördüğüm son şey, yine onun gözleriydi.
Okulun ilk
haftasında tanıdım onu; o da benim gibi çelimsiz bir kızdı. Konuşmaya
başlayınca onun da Türkçesinin benden daha iyi olmadığını anladım.
Aylül, Mardinli bir Süryani kızıydı. Elimi ilk tutan kişiydi bu
tanımadığım yeni dünyada, ilk arkadaşımdı, yıllarca hayatımdaki en
değerli yeri tutan ve hasretinden öldüğüm dostumdu.
...Hayır,
annemle babamın öldüklerini öğrendiğimde ağlamadım. Onlara öyle
öfkeliydim ki; kucaklarının tadını bile bilmediğim, kokularını
hatırlamadığım ve çocukluğumu onlarsızlığa mahkûm ettikleri ve beni
bırakıp gittikleri için...
...Sonra burnumun ucunu öpüp, bir de
teşekkür ederek arkasını döndü. Bir dakika bile geçmeden uyumuştu.
Kocamın temasıyla kutsadığı kadınlığım, kendine destek yaptığı omuzlarım
ve burnumun ucuyla üşüdüm.
Yorum : Kitabı okumaya başlarken sıkılacağımı düşünmüştüm ama hiç öyle olmadı bitmesin diye satırları ağr ağır okudum çok beğendim ben Leylanın dostları ile ilişkilerini yaşamında nerden nereye geldiğini ve insanların evlerinin içinde neler yaşadığını ne ızdıraplar çektiklerini hiç kimsenin bilmediğini Leyla nın dilinden okumak çok zevkli idi.
Hele Yücel ile olan aşkları muhteşemdi.
